Nie od dziś wiadomo, że w nauczaniu języka obcego ogromną rolę odgrywa komunikacja. Jeżeli ten czynnik jest zaburzony, pojawiają się wtedy bariery uniemożliwiające komunikację. Metodyka nauczania języków obcych jest dość bogato rozbudowana. Dobrym rozwiązaniem wówczas jest wypróbowanie różnych metod i przetestowanie ich na uczniach w celu znalezienia ‚złotego środka’. Uczniowie z niepełnosprawnością intelektualną są dobrymi naśladowcami. Stosują oni bardzo często echolalie zaraz po usłyszeniu danego słowa albo zwrotu. Podczas lekcji języka obcego warto stosować częste powtarzanie danych zwrotów w języku obcym w celu łatwiejszego zapamiętania przez dziecko nowych słów. Uczniowie z niepełnosprawnością intelektualną bardzo chętnie reagują ciałem w ćwiczeniach ruchowych ( ang. TPR- Total Physical Response) i śpiewają piosenki nawet wtedy, gdy mają barierę logopedyczną. Również ważnym elementem lekcji jest dyscyplina w klasie oraz zwracanie uwagi na ilość bodźców w klasie. Zbyt duża liczba bodźców dostarczanych uczniom w czasie lekcji może rozproszyć ich uwagę, a tym samym zainteresowanie danym tematem.
Należy więc ograniczyć ich ilość obserwując tym samym zachowanie uczniów, a nowo poznany materiał/ słownictwo ograniczyć do minimum, wtedy możemy przypuszczać że lekcja będzie produktywna i nowo poznany materiał będzie w większej mierze przyswojony przez uczniów. W nauczaniu języków obcych w grupie dzieci z niepełnosprawnością intelektualną ważne jest także, aby udostępniać dzieciom oryginalne nagranie w języku obcym ( piosenki, słuchowiska, historyjki obrazkowe, bajki i filmy edukacyjne).
Dzieci te są dobrymi wzrokowcami i wykorzystanie materiałów multimedialnych sprzyja przyswajaniu języka obcego dzięki czemu dzieci łatwiej zapamiętują nowy materiał. Podsumowując, nauczanie języka angielskiego dzieci z niepełnosprawnością intelektualną może być przez wielu postrzegane jako pomysł kontrowersyjny. Nie raz można się spotkać z opinią , że dzieci te muszą najpierw nauczyć się posługiwać bądź komunikować w języku ojczystym, bardzo często nie ma też mowy o wprowadzaniu języka drugiego ze względu na dysfunkcje językowe i zaburzenia. Nauczyciele bardzo dobrze zdają sobie sprawę z trudności i niestandardowych procedur nauczania języka obcego, niemniej jednak uczniowie z niepełnosprawnością intelektualną zasługują na ciężką pracę i zainteresowanie.